พรม, พรมนิ้ว

วิธีปฏิบัติให้เกิดเสียงอย่างหนึ่งของเครื่องดนตรีประเภทที่ใช้นิ้วบังคับเสียงสูงต่ำ เช่น ซอ ปี่ เมื่อต้องการให้ทำนองเพลงตอนนั้นมีเสียงพลิ้วและสั่นระรัว เพื่อให้เกิดความไพเราะ จึงใช้ปลายนิ้วแตะเร็ว ๆ ก็จะเกิดเป็นเสียงสูงขึ้นไปสลับกับเสียงเดิมอย่างถี่ ๆ และจบลงด้วยเสียงเดิม เสียงที่เกิดจากพรมนั้นละเอียดและนานกว่าเสียงที่เกิดจากประ (ดู ประ ประกอบ)

 พรมนี้มีใช้ทั้งในดนตรีไทยและดนตรีของชาติอื่น ๆ เครื่องสายไทยจะใช้พรมมากเป็นพิเศษ โดยเฉพาะช่วงที่ลากเสียงให้ยาวหรือเล่นตัวโน้ตเสียงยาวมักพรมด้วยนิ้วกลาง (นิ้ว ๒) แทนที่จะกดนิ้วไว้เฉย ๆ อย่างไรก็ตาม การพรมและกดนิ้วอื่นไปบนสายก็ใช้มากในดนตรีไทย เช่น กดสายนิ้วชี้ (นิ้ว ๑) และพรมด้วยนิ้วกลาง (นิ้ว ๒) ส่วนการพรมด้วยนิ้วชี้ นิ้วนาง และนิ้วก้อย ไม่ปรากฏเป็นแบบอย่างในเครื่องสายไทยนอกจากในกรณีที่จำเป็น